Przychodzi taki moment, gdzieś w środku lata, że zieleń trochę przygasa, lekko zmęczona już swoją wszechobecnością i ciągłym siebie oglądaniem. Ciężkie powietrze wiąż każe się obnażać i tylko wstyd, skromność i przyzwoitość powstrzymują trzy damy od nagości.
Zjawiły się tu zupełnie niezależnie i nieświadome nawzajem swej obecności. Błądziły wśród chaszczy i kurzu, raniąc uda i ramiona o gałęzie. Liście ocierały się o ich biodra, a przedziwne pomarańczowe owoce kusiły soczystością.
Pierwsza przyszła tu po ciszę: by uspokoić kłębiące się loki, by wyczesać splatane we włosach myśli.
Druga spadła z obłoku westchnień, przywiana rozkoszą, pachnąca jeszcze innym ciałem.
Trzecia pojawiła się tu bez powodu, ot tak, poprostu... stoi.
Ladne obrazy i fajne osobiste komentarze do nich, super...! Zycze powodzenia i pozdrawiam serdecznie. M
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję.
OdpowiedzUsuńZerknęłam do Ciebie - na chwilkę - ale widzę, że muszę zarezerwować sobie więcej czasu na lekturę...:) Twoje zdjecia są pełne ciepła i radości życia...
Pozdrawiam