Drzewa westchnień

Stoją równo nad brzegiem wód żywych.

I wzdychają.

Dużo ich tu już było.

Jedne się pojawiają.

Inne znikają.

Niepostrzeżenie.

Ślad po nich nie zostaje.

I można tylko wzdychać.

Nic nie można poradzić.

Taka kolej rzeczy.

I można tylko wzdychać.

I serce boli od wzdychania.

I pęka.

I można tylko wzdychać.

Tak żeby nikt nie widział.

Tak żeby się nie wydało.

I można tylko wzdychać.

I tęsknić.

Bo te, co odeszły, nie mają już nawet swego odbicia.

I można tylko wzdychać.

Nic już nie wróci umarłych.

Nic ich nie zastąpi.

I można tylko wzdychać.

I płakać.

I stać niewzruszenie.

I można tylko wzychać.

I nie da się zatrzymać nikogo.

I nie da się powstrzymać wyroków niezbadanych.

I można tylko wzdychać.

Choć brak już sił.

I brak odbicia własnej twarzy.

Drzewo zórz

Gorąco i zimno

Oranże i błękity

Zaplatane w czerń gałęzi

Kolory spadają na głowę

Otaczają i przenikają



Chowają się za pnie i konary

Ale nie są w stanie się ukryć



Nie mają szans na niewidzialność

Nie ze swoją pstrokacizną i jaskrawością

Fiolety i zielenie zamiast łagodzić

podsycają kontrasty

Lodowy skwar i wojna uniesień

Na drzewach przyciętych z obawy przed upadkiem

Drzewo deszczu

Drzewo deszczu

Drzewo kropel i mokradeł

Drzewo płaczące i wierzące

Drzewo braków po tych , co odeszli

Drzewo przebłysków i prześwitów

Drzewo turkusów i rdzy

Drzewo z przechylonym światopoglądem

Drzewo zaniedbania i przemoczenia

Drzewo cieknących nosów i chrypek

Drzewo znikania

Drzewo zimna i dreszczy...

módl się za nami

Na podwórku - Kombinat-or

Gdzieś poniżej lini traw,
Gdzieś wśród rozkołysanych cieni krzewów,
Brodzi w piasku,
Dłubie w liściach,
Wącha krwawnik,
Smera wrotycz,
Siedzi na gołej ziemi,
Stanowi "tu i teraz",
Współistnieje,
Tworzy,
Inne wymiary wypełzają,
Kuszą i pochłaniają pamięć,
Świat kurczy się właśnie do tego miejsca
I jest tu wszystko
I nic więcej już nie trzeba

błogostan

Na podwórku - Piłka

Tajemnicze rzeczy się dzieją.
Piłka zniknęła.
Ja też się schowam.
Tylko trawa, trochę nieba i ja.
Nie ma mnie.
Ale fajnie! Babcia mnie nie znajdzie!
Tu są patyki, a tu kamyki.
Tu jest czerwony badyl.
A może poszukam biedronki?
Gdzie ta piłka?
O! jaki fajny listek!
-O, o! Babcia idzie!

-Staasiu!!!
"No jakieś czary: piłka jest, a jego nie ma..."

Zazdroska

Czy naprawdę jest taka zazdrosna?
I o co?
Wisi na straży niepatrzenia.
Odgradza wnętrze od oczu przechodniów.
Od ciekawskich oczu.
Izoluje.
Ogranicza widzenie.
Zamyka oczy w domu.
Zniekształca myśli o przestrzeni.
Zabiera powietrze gdzieś indziej.
Miejsca zanikają.
Traci ważność pogoda.
Nie ma nas.
A za zazdroską szaleją żywioły.